DE VAL

DE VAL Blije 14 januari 2021

Vandaag 1 jaar geleden stond ik stoer op een hoge ladder in de Kunstkapel in Amsterdam woorden van het andere Damesmeisje aan de muur te bevestigen. Die nacht, terug in Blije, kon ik niet slapen. Het was 2 uur en ik moest nodig. Tashi mocht sinds een paar dagen in de woonkamer blijven. Het was donker, ik sloop zachtjes de trap af en keek ondertussen ingespannen naar waar ze zat. Een stap in het luchtledige en voordat ik het wist kwam ik via het plateautje halverwege de trap terecht op de houten vloer beneden. Op de Spoedeisende Hulp bleek uit de röntgenfoto dat mijn linker hielbeen was gespleten. Meteen kwam iedereen in beweging, ik kreeg een stevige pijnstiller en nog diezelfde ochtend vond de operatie plaats.

Wekenlang moest ik op bed liggen, Ik las de nodige boeken en borduurde mijn gipsbeen vol met het verhaal over de val. Na een moeizame revalidatie volgde een tweede operatie: het weghalen van 3 grote schroeven. Daarna ging het snel beter. Afgelopen week wandelden we alweer 10 km en voor het eerst heb ik een klein stukje gerend.

Twee operaties in één jaar. Allebei de keren nam ik me voor om namen van verzorgend personeel te onthouden, om persoonlijk te kunnen bedanken. Allebei de keren waren de namen na de operatie verdwenen uit mijn hoofd. Daarom gaat er vandaag een brief op de post, aan iedereen van de afdeling orthopedie. Want wat een mazzel dat je in Nederland terug kan vallen op zo’n goeie zorg!